Rozglądam się wokół, w kręgu siedzi Asia i trzynaście kobiet, które przyszły na warsztat z wewnętrznym dzieckiem. Pojawia się niepewność, która często towarzyszy mi na początku. Czy to moja niepewność, czy osób wokół? Wołam swoje wewnętrzne dziecko:
– Hej, czy to ty się boisz? – pojawia się od razu, wyraźnie widzę zmierzwione włosy czterolatki i jej ogromne niebieskie oczy.
– Nie wiem – opiera się o moją nogę i podnosi głowę, rozgląda się. – Chyba troszkę się boję – zagryza wargę – bo inni też jeszcze czują się nieswojo, nie znamy się.
– Wiesz, jest tu miejsce też dla ciebie – uśmiecham się.
Cień lęku znika, pojawia się zaciekawienie, które w trakcie warsztatu przechodzi w radość. Dużo rozmawiamy z kobietami o tym, jak każda z nas traktuje tę wrażliwą istotę wewnątrz siebie. Jeśli pragniesz zmiany w życiu, to jest dobry początek.
Ze wzruszeniem czytam słowa, które kobiety napisały po warsztacie…
„Piękna podróż w głąb siebie, do swojego serca.”
„Bezpieczny kontakt z wewnętrznym dzieckiem, pełen troski i akceptacji.”
„Warsztat otwierający wiele nowych drzwi. Drzwi do dalszej pracy, do moich tłumionych emocji, do małej Kasi…”
„Czułam się bezpiecznie i miałam poczucie przestrzeni i otwartości.”
„Życie w zgodzie ze sobą, z własnymi potrzebami, jest właściwą drogą, którą pójdę.” „Wychodzę dużo spokojniejsza, z optymizmem i nadzieją na moją dalszą podróż. Dziękuję za wszystko.”
Ja również mogę się podpisać pod każdym z tych zdań. Podobnie jak Asia czuję, że właśnie w ten sposób zmieniamy świat <3 Dziękuję wam wyjątkowe kobiety za tę wspólną podróż.
P.S. Możesz być taka, jaka jesteś <3
P.S.2 Zapraszam cię na kolejną edycję warsztatu pracy z emocjami wewnętrznego dziecka
