W zachodnim świecie niewielu z nas uczyło się, jak radzić sobie z lękiem i stresem. Zamiast nauki wyciszenia umysłu i dbania o siebie, od młodych lat poddawani byliśmy presji porównywania się z innymi – czemu nie masz lepszych ocen? Czemu twoja koleżanka radzi sobie lepiej niż ty? A później, w życiu dorosłym – czemu nie jesteś lepszą matką? Ojcem? Czemu się “nie wyrabiasz” zpracą? W wielu miejscach pracy system “mobilizacji” i oceny pracowników odtwarza wciąż te same schematy.

Nauczyliśmy się perfekcjonizmu i zamartwiania. Nauczyliśmy się, że “musimy”, “nie możemy”, “trzeba” i “nie powinniśmy”… Wielu z nas w tym wszystkim nie nauczyło się spokoju, regeneracji i życzliwości dla siebie. A w życzliwości dla siebie zaczyna się również życzliwość dla innych.

Ostatnie tygodnie testują nas jeszcze bardziej. Niepokój. Lęk o bezpieczeństwo, o przetrwanie, lęk związany z wprowadzanymi restrykcjami, niepewność co dalej. Zamartwianie się i tworzenie czarnych scenariuszy wcale nam nie pomaga, wręcz przeciwnie, osłabia nas. Dlatego właśnie proponujemy tę kilkudniową praktykę – pierwszy krok do większego spokoju i rozluźnienia.